Het is een waarheid, net zoals het een waarheid is dat uiteindelijk iedereen geen cocaïne meer heeft, dat uiteindelijk de dageraad zelfs de meest vastberaden nachtclub vindt, dat zelfs de lol zelf saai wordt. (Plezier wordt saai is een van de meest verschrikkelijke vakantiewaarheden die reismagazines voor je proberen te verbergen.) Open gewoon een roddelblad van beroemdheden, kijk diep in de ogen van Leonardo DiCaprio en je zult zien dat het naar je terugkijkt: zelfs daar op de dek van het megajacht (want als Leo op Ibiza altijd op een megajacht zit), zelfs daar vastgesjord aan een waterjetpack, zelfs midden in een waterpistoolgevecht met Franse supermodeldrietallen, die knagende vraag houdt aan als hoofdpijn: is dit alles?

Als mensen op Ibiza zich vervelen, volgens Hallo! tijdschrift, gaan ze naar een plaats genaamd Formentera. Als ze iets anders willen dan synthetische serotonine-boosters en shirtloze Nederlandse dj's, zeggen ze: waarom gaan we hier niet weg, besteden we de dag aan een beetje natuurlijke schoonheid, een beetje van het eenvoudige leven. Het is precies daar, vijf mijl verderop, je kunt het eiland vanaf hier echt zien.

Er is een Baleareneiland voor iedereen. (Ten eerste moet ik zeggen: er zijn Balearen. Dat is de naam van een groep Spaanse gebieden die voor de kust van Valencia in de Middellandse Zee drijven.) Ze hebben allemaal hun stereotypen: het gigantische Mallorca is voor vakantiegangers en liefhebbers van klei- tennisbaan; Menorca is voor Nederlandse kampeerders en mensen die op zoek zijn naar een meer rustieke mediterrane redoute en wie weet wie nog meer, want is er ooit iemand op Menorca geweest?; Ibiza is voor, nou ja, weet je. Maar wat, vraagt ​​u, is het stereotype van Formentera? Hoe zit het met dat kleine stukje rots, dat ongerepte paradijs, die gebakken vingernagel van kalksteen omringd met zandstranden en ondiep blauw water dat bijna precies even groot is als Manhattan? Hoe zit het met de kleinste bewoonde Balearen, die trotse kaap van het nirvana die staat te schreeuwen tegen zijn grotere broers en zussen: we maken hier ook zeezout! Wij trekken ook grote jachten aan! We hebben meer cocktailbars bij zonsondergang dan alle Hamptons bij elkaar! We hebben mooiere stranden dan Sardinië en zeker meer hagedissen!

Welnu, het antwoord is dat Formentera - ik weet het omdat ik er afgelopen zomer twee weken heb doorgebracht - meer is dan hoe het eruit ziet vanaf het dek van uw jacht op Ibiza. ©Ambroise Tézenas

Formentera is voor zeilers.

Als je Leo bent, nader je vanuit het noorden, rijdend op het achterdek van de Lionchase. Je bent met het model Toni Garrn; je hebt een mannenknot, zij heeft een vrouwenknot; jullie zijn allebei topless (tenminste dat was het scenario op de Lionchase de laatste keer dat Leo in Formentera was). Achter je doemen de uitgedroogde massieven van Ibiza op, terwijl voor je Formentera ligt en wat lijkt op een onontgonnen kilometers lang stuk strand. Dit is Ses Illetes, het deel van Formentera waar de Ibiza-bevolking een paar uur komt zonnen en lunchen. Gewoon een lange, lange lijn van ongerept zand, van de havenstad La Savina (waar de veerboten aankomen) naar het onbewoonde strandeilandje Espalmador (dat is de stip op het uitroepteken van Illetes, zoals iedereen het noemt). Turkoois water dat honderd meter verder ondiep loopt. Een half dozijn strandclubs met chique kleine openluchtrestaurants aan de kust, die zeldzame plekken waar je zowel een fles wijn van $ 200 kunt drinken als geen schoenen kunt dragen. U parkeert de Lionchase tussen de jachten. Op een willekeurige dag in juli of augustus is er voor een miljard dollar aan jachten, makkelijk. Grote jachten en kleine jachten, Italiaanse jachten en Duitse jachten, houten jachten en jachten met helikopterplatforms. Zodra het anker is gegooid, wordt er een lancering gestuurd vanuit de strandclub waar je een reservering hebt. Als je bij Beso Beach hebt geboekt, komt Noel de bebaarde Spaanse piraat je halen in een rubberboot om je aan wal te brengen. Toen Leo kwam, ging hij naar de beroemdste van de restaurants hier, Juan y Andrea.

De meeste van mijn klanten komen van jachten, en vaak is dit het enige deel van het eiland dat ze zien, zei Andres, de eigenaar van Juan y Andrea (en zoon van Juan en Andrea, die het restaurant in 1971 oprichtten), tegen mij toen Ik was er op een dag voor de lunch. Hij rookte achter in het restaurant, een man van in de zestig met dikke, kikkerogen in een verblindend wit golfshirt.

De eetkamer van Juan y Andrea is niet meer dan een verzameling in elkaar grijpende witte paraplu's die op het zand zijn geclusterd, bediend door die oudere, carrièrekelners in witte tunieken die alleen in Europa te vinden zijn. Een van hen bezorgde onze tafel een enorme schotel fritto misto: dieprode garnalen, hele ansjovis, een school pasgeboren inktvisjes die zo zoet en knapperig waren dat het een belediging zou zijn om ze calamares te noemen. Als je ze eet, proef je de weelde van ecologische ineenstorting. Ik waste hun kleine lichamen met een ijzige Americano. Vlakbij sjokte een ober door het zand om nog een fles champagne te bezorgen bij een knappe jongen die zijn 19e verjaardag vierde met zijn 12 beste, meest gebruinde vrienden voordat ze werden teruggebracht naar hun jacht.

De meeste van onze klanten weten niet dat Formentera iets anders heeft dan Illetes, zei Andres. Velen van hen denken dat dit het enige restaurant op het eiland is. We hadden het, hoewel Andres het misschien niet zo zou zeggen, over hoe mensen op Ibiza de neiging hebben om vanuit hun verbeelding een versie van Formentera te creëren. En in hun gedachten is Formentera een breuk met het hedonisme en de kunstmatigheid van dat andere, grotere, bekendere eiland. Hun Formentera is maar een wilde, onbewoonde zandbank, een van die strandeilanden waar mensen de aarde voor afzoeken, alleen jij komt opdagen op deze en er is een klein restaurant dat witte wijn en gegrilde langoustines serveert.

Ze zijn er dol op, zei de dochter van Andres, Ariana. Ze zat in haar bikini te sms'en op haar iPhone. Kijk eens aan, zei ze, wijzend op de zee, het strand. Het is net als op de Malediven. De zee is blauw en ondiep. Er is geen wind. Het is gastvrij. Het is als een koel bad. ©Ambroise Tézenas

Wat ik leuk vond aan Beso Beach en Juan y Andrea en Es Molí de Sal - de drie meest prominente strandclubs in Illetes - is dat, net zoals Ibiza Formentera komt ervaren, dit ook de plaatsen op Formentera zijn waar je kunt beleef Ibiza. Rijd gewoon het reservaat van het nationale park in, betaal vijf euro om te parkeren, hang rond op het strand, drink je wijn, eet je paella, kijk naar de jachtmensen, misschien zie je Robert De Niro uitstappen Arctische P (een jacht dat eigendom is van de Australische miljardair/Mariah Carey verloofde James Packer) - krijg eigenlijk de hele sfeer van wat je op Ibiza mist, terwijl je nog steeds in je Fiat Panda kunt stappen en naar het echte Formentera kunt ontsnappen wanneer je maar wilt.

Formentera is voor hippies

Op een dinsdagavond zaten er ongeveer 40 of 50 van ons binnen aan de bar Can Toni in de stad El Pilar de la Mola. En nog meer zaten buiten de bar en tuurden door de ramen met bier. Het was laat, misschien middernacht. Maar er waren kinderen, ook enkele echte baby's - omdat we te maken hadden met coole hippie-ouders, geen neurotische Brooklyn-ouders zoals ik. La Mola, zoals de stad wordt genoemd, is een soort wereld op zich. Formentera heeft de vorm van een halter. Aan de ene kant vind je Illetes en de havens van La Savina. Steden en stranden lopen langs het laagland midden van het eiland - het handvat van de halter, zo je wilt. En aan de andere kant is een stijf, verhoogd plateau van rots die hoger is dan de rest van het eiland. Dat is La Mola. Het is altijd een soort geïsoleerde enclave geweest. En vanavond was een van de vele avonden dat de bewoners van La Mola rondhingen in Can Toni om naar livemuziek te luisteren. Vier mannen met verschillende lengtes stoffig gezichtshaar, die op verschillende wereldhistorische figuren leken (de Maharishi Mahesh Yogi, Sint Franciscus van Assisi, Jezus Christus) bespeelden instrumenten en zongen. Ik denk niet dat er meer dan drie schoenen tussen zaten. De man aan het eind (Jezus) speelde percussie op een plastic doos en het klonk goed. In het publiek waren er dreadlocks en piercings. Er waren zelfgemaakte jurken en vrouwen met okselhaar. Een vrouw droeg iets dat op de een of andere manier zowel een overall was als een nauwsluitende bodysuit met capuchon.

De band speelde een soort traditionele Spaanse muziek die, technisch gezien, in mijn lichaamsholte leek te reiken en mijn genereuze voorraad ironie en wereldvermoeidheid te vernietigen. Het was meezingmuziek. Ik begreep de woorden niet. Ik zou het flamenco hebben genoemd, want wat weet ik van Spaanse muziek? Maar nee, dit was rumba. Rumba Catalana. ©Ambroise Tézenas

Formentera heeft een diep, trots hippieverleden. Het werd ooit beschouwd als onderdeel van het hippiepad dat van Europa naar India liep - een ondergrondse spoorlijn van stoners en mensen die op zoek waren naar een eeuwige Boheemse vakantie. Een lokale legende beweert dat Bob Dylan in de jaren zestig een paar maanden in een van Formentera's eeuwenoude windmolens heeft gewoond. Wat natuurlijk niet te verwarren is met de historische molen van Formentera die op de hoes van een Pink Floyd-album staat. La Mola is bedoeld om de laatste overblijfselen van die hippiescene te hosten. En ik was een beetje geschrokken toen ik ontdekte dat er nog steeds wat raar feeënstof op gestrooid is. Bij Can Toni vind je mensen die hun leven leiden als onderdeel van een behoorlijk legitieme, ruilhandel-y, sunkissed socialistische soort gemeenschap.

De muzikanten begonnen een nummer te spelen waar je op klapte, blijkbaar - in tegenstelling tot het laatste klappende nummer, had dit twee snelle klappen en toen nog een grotere klap. Iedereen kende de woorden. Een man van middelbare leeftijd, met een pluk gebleekt haar en een lichaam dat de taille van zijn omzoomde spijkerbroek tot het punt van ontploffing strekte, danste alleen de flamenco. Een vrouw met een dikke bril deed wat deskundige heupdraaibewegingen. In feite draaiden alle vrouwen vakkundig hun heupen. Dat moeten ze je als kind in Spanje leren. Hoe flamencodansen en de vele variaties van klapliedjes. Ik voelde toen vreugde. Hoewel het een bitterzoete vreugde was, omdat het me ook verdrietig maakte dat Amerika geen echte gedeelde cultuur heeft, behalve Breaking Bad samenvattingen.

Formentera is voor zonsondergangcocktails

Drankjes bij zonsondergang drinken is niet iets dat je wel of niet kunt uitproberen in Formentera. Het is een beetje wat je doet. Elke nacht. Het is het begin van de avond. Voor sommige mensen is het het begin van de dag. Elke dag is de zonsondergang dramatisch en mooi, en er zijn bijna te veel rotspartijen waar je sangria en cava kunt drinken om in één reis te bezoeken. Hier zijn mijn beste cocktailplekken bij zonsondergang.

Can Rafalet ligt verscholen achter een soort stripwinkelcentrum in de nauwelijks een stad Es Caló. Het is een geweldige, superlokale plek om een ​​cocktail te drinken en wat no-nonsense Spaans eten te eten terwijl je de Middellandse Zee ziet slaan tegen de dramatische rotsen van Formentera.

Blue Bar ligt op de top van rotsen op het strand van Migjorn en is het soort plek waar je je badpak kunt en vaak nog aan hebt. Je kunt zelfs tussen de drankjes door zwemmen.

Chezz Gerdi is superchique, op een Italiaanse manier. (Formentera is enorm populair onder Italianen.) Goede houtovenpizza's. Goede cocktails van $ 20. DJ-sets die met een Italiaans accent Chill vibe music moeten heten.

Sa Punta ligt verscholen achter de drukke jachthaven in La Savina en serveert verfijnde Italiaanse cocktails en heerlijke snacks. Je kunt hier de zonsondergang bekijken en je nooit realiseren dat je in de buurt van een haven bent.

Es Molí de Sal ligt niet ver van Juan y Andrea, en het is er nog een om je voor te kleden (maar zorg ervoor dat je je fijne Italiaanse overhemd tot aan de navel dichtknoopt, anders loop je het risico overdressed te zijn). Er zijn modieuze tafels buiten opgesteld, zodat u uitkijkt op de zee, en dit is vermoedelijk de beste plek voor ijs op het eiland.

Can Carlos ligt niet op het water, dus het gaat niet helemaal om de zonsondergang. Maar dit is het meest pittoreske restaurant van Formentera, de plek waar mensen je zullen vertellen om te eten als je uit wilt gaan voor een speciale gelegenheid. En achter de eetzaal in de openlucht is een buitenbar, bezaaid met kleine lampjes, waar knappe, bebaarde mannen dezelfde soort op maat gemaakte cocktails mixen die je in andere high-end buitenposten van de wereld kunt drinken.

Formentera is voor zonverbrande nudisten

Nu ga je wat tijd doorbrengen op het strand in Formentera. Het eiland is belabberd met uitstekende stranden, een relatieve zeldzaamheid in de Middellandse Zee. Er is Illetes. Er is Migjorn, het drie mijl lange stuk kust langs het zuiden. Er is mijn favoriete strand, Caló des Mort, een kleine beschermde baai waar je naartoe moet wandelen en die een wereld apart lijkt. Er zijn de rotsachtige stranden achter de stad Es Caló die zelfs op het hoogtepunt van de zomer onbewoond blijven.

Houd er rekening mee dat het zonnig is in Formentera. De inwoners zeggen dat het het meest onbewolkte eiland in de Middellandse Zee is. Het heeft hier de afgelopen twee jaar misschien vier keer geregend. In Formentera voelt het om 9.00 uur als middag, en het voelt als middag om 12.00 uur, en het voelt als middag om 17.00 uur. Dit fenomeen werd op de een of andere manier verrassender naarmate mijn vrouw en ik het vaker meemaakten. We konden niet stoppen met commentaar te geven, zoals: Holy crap, het gebeurt weer! De zon staat op haar hoogste punt en het is 17.00 uur! Is dit niet gek! ©Ambroise Tézenas

Om je de waarheid te zeggen, aan het einde van twee weken voelde ik me een beetje gebraden. Niet zoals een dag op het strand gebakken. Alsof ik twee maanden in een reddingsvlot heb doorgebracht en nu blind en liploos ben en voor vijfenzeventig procent hagedis gebakken. Maar ik was in de minderheid. Omdat de mensen op het eiland Formentera, in ieder geval veel van de vakantiezoekers, kunnen bruin worden. (En vaak: verbranden.) En omdat dit een hippie-eiland is, doen ze het ook naakt. Mijn favoriete stranden waren aan de Migjorn omdat daar geen jachten waren. Er waren uitstekende plekken om te lunchen. Mijn favoriet, genaamd 10.7 - het is genoemd naar de kilometerpaal op de hoofdweg waar je afslaat - is eigendom van een Italiaan die getrouwd is met een mooie Zweed die half zo oud is als hij en serveert uitstekend Italiaans eten. Maar de Migjorn kan ook het meer naakte deel van het eiland zijn. Mijn zoon schreeuwde op een middag, papa, die man gaat zijn penis verbranden! Op een andere middag zag ik twee vrouwen van achter in de vijftig wier huid letterlijk paars was verbrand, op een paar rotsen lagen en zich met een kalme standvastigheid voortzetten met zonnestraling. Het kan pijnlijk zijn om getuige te zijn.

Formentera is voor geliefden

Formentera is een sexy eiland. Er is een film, genaamd Seks en Lucia , dat is letterlijk over hoeveel seks mensen hebben op Formentera. In de film komen ze aan op het eiland en gaan dan in een Dionysische trance of zoiets. Ik weet niet of dit met elkaar te maken heeft, maar er is nog iets wat me opviel op de stranden hier. Ik trek geen conclusies, ik vermeld alleen wiskundige feiten. Ten eerste waren er enorme aantallen aantrekkelijke moeders in mooie bikini's en strohoeden die naar elkaar keften in de Romaanse taal van hun keuze (voornamelijk Italiaans en Spaans). Ten tweede waren er enorme aantallen bebaarde mannen van in de twintig met brandende groene ogen en strakke onderarmen. Geen vaders. En schijnbaar weinig jonge alleenstaande vrouwen. Ik ben er nooit toe gekomen om het te onderzoeken, maar ik begon te geloven dat Formentera een ondergrondse plek was voor baard-nieuwsgierige moeders om moeder-nieuwsgierige baarden te komen zoeken en te genieten van elkaars gezelschap in de zon.

Formentera is voor het nachtleven (maar niet het soort dat je denkt)

Formentera komt pas 's nachts echt uit. Natuurlijk zitten de stranden overdag vol. De wegen staan ​​altijd vol met auto's. Op de hoofdweg lijkt er altijd een watertruck te zijn die met grote snelheid op je afkomt, of in ieder geval een Italiaans stel in bikini's die ectoplasmatisch tegen elkaar aan liggen terwijl ze op een scooter langs je heen rijden op de schouder en naar een zekere dood razen. Maar de nacht is anders. Zodra de zon achter de horizon verdwijnt, zakt de temperatuur zo'n 13 graden en verandert de sfeer. En als het echt donker wordt, komen alle steden van Formentera tot leven.

Er was een bijzonder geweldige avond die we hadden in de stad Sant Ferran. De schemering was net op het eiland neergedaald, en de aflandige winden gingen, en we hadden dat gevoel dat je 's avonds op strandvakanties hebt: fris gedoucht, je huid een beetje strak van het in de zon zijn, een rust in je ziel. We aten in een traditioneel Spaans restaurant, Can Forn. Er was paella met inktvisinkt en een gerecht met gezouten vis die in de zon was gedroogd. Er was sangria. Daarna waren er halve bieren bij Fonda Pepe, de oudste bar van het eiland, een plek die Hemingwayish aanvoelt en nog steeds het hart van het eiland is.

In de centra van alle steden hier zijn straten en pleinen waar auto's niet zijn toegestaan. Deze ruimtes waren vol met mensen die rondslenterden en ontspanden en 's avonds wat gemeenschapspret hadden. Voor de tweede keer voelde ik me een beetje slecht voor Amerika. Zo gebruiken we onze openbare ruimtes niet. Als we dat doen, is het voor voetbal of Mardi Gras. Overal waar we allemaal samenkomen op zomeravonden in Amerika, is er de ondergeur van latent geweld. Je kunt het negeren, omdat het meestal niets betekent, maar het is er.

Maar niet in Sant Ferran. Mijn vrouw en ik namen onze kleine biertjes en liepen naar het centrale plein. Ze speelden een Japanimation-film nagesynchroniseerd in het Spaans. We konden geen woord verstaan. Maar we gingen toch zitten en keken naar het hele gebeuren.

Formentera is niet voor Ibiza-mensen

Het ding over Ibiza-mensen die beweren dat echt Formentera waarschijnlijk meer hun snelheid is dan Ibiza, is dat ze altijd teruggaan naar Ibiza. Misschien komt het door hun FOMO of hun intrinsieke zorg dat er ergens een schuimparty is in een nachtclub waar ze niets van af weten. Maar uiteindelijk moeten de plezierzoekers hun plezier zoeken, zelfs als ze het niet langer kunnen voelen. Dat is hun vloek. Het is onvermijdelijk dat Leo weer aan boord gaat van zijn boot, de 19-jarige pakt zijn verjaardagsfeestje in en gaat te water. En daar gaan ze, met het charmante eilandje Formentera in hun achteruitkijkspiegel. En dagenlang vertellen ze iedereen op Ibiza, ik hou van Ibiza, maar Formentera is echt mijn soort plek. En godzijdank is dat niet zo. Een klein beetje Ibiza gaat een lange weg, en Formentera heeft net genoeg.

De details: wat te doen in het Formentera van vandaag

Er geraken

Formentera is alleen bereikbaar via de zee. Vlieg naar Ibiza via een grote Europese stad zoals Madrid, Barcelona of Londen en neem vervolgens een veerboot van 30 minuten van de haven van Ibiza naar La Savina op het eiland.

Hotels

Paradijs van de dennen Lichte, rustige appartementen rondom een ​​prachtig blauw zwembad en een solide restaurant. Sant Francesc Xavier; appartementen vanaf $ 400.

Gecko Beach Club Een boetiekresort met 30 kamers, een geweldig zwembad en een heerlijke eetzaal aan het water. Mjorn; verdubbelt vanaf $ 260.

Restaurants + Bars

Kus Strand Verse mediterrane gerechten, Baskische gerechten en A-listers die cocktails drinken onder een dak met palmbomen. Entree $ 14- $ 35.

Blauwe balk Deze plek ligt op een duin en biedt een fantastisch uitzicht op de zonsondergang. Mjorn.

Kan Carlos Bestel een drankje aan de buitenbar, waar het terras is geregen met kleine lichtjes. Sant Francesc Xavier.

Kan Forn Een traditioneel Spaans restaurant met heerlijke sangria en klassiekers als paella. 39 Carrer Major, Sant Ferran de Ses Roques; 34-971-328-155; kaartjes $ 15- $ 24.

Kan Toni De ruimte is beperkt, maar hier een tafel scoren betekent een uitstekende Spaanse keuken en live flamencomuziek. 1 Plaça del Pilar, El Pilar de la Mola; 34-971-327-377; kaartjes $ 13- $ 30.

Huis Sa Punta Dit historische huis aan het water biedt een oase nabij de haven. La Savina; 34-971-322-570; voorgerechten $ 14- $ 35.

Chezz Gerdi Pak een drankje en ontspan op een van de banken terwijl u geniet van het zeegezicht. Ook de authentieke Italiaanse pizza is een schot in de roos. Het is Pujols; Voer $ 20- $ 35 in.

Es Molí de Sa l Een elegant restaurant met een verscheidenheid aan vlees en vis, zoals tataki van blauwvintonijn en ossenhaas. Ses Illetes; voorgerechten $ 19- $ 30.

Pepe gevonden De oudste bar van het eiland is perfect voor een biertje voordat je door het plein slentert. 00 Carrer Major, Sant Ferran de Ses Roques; 34-971-328-033.

Juan en Andrea Probeer een verscheidenheid aan visspecialiteiten zoals gegrilde inktvis, mosselen a la marinera en verse lokale garnalen aan een tafel op het zand. Ses Illetes; voorgerechten $ 8- $ 15.

Es Caló Restaurant Snack op gebakken kreeft terwijl je luistert naar het geluid van de zee die buiten op de rotsen beukt. Het is Caló; Voer $ 8- $ 28 in.

10.7 Zelfs autochtone Italianen zweren bij de pesto die geserveerd wordt op deze lunchplek aan het strand. Het is Caló; kaartjes $ 10– $ 35