Of je nu gelato verslindt in Venetië, koffie proeft in Kaapstad of leert hoe je empanadas goed kunt eten in Buenos Aires, Phil Rosenthal pakt de wereld duizelingwekkend aan - een heerlijke hap (en slokje) per keer - op zijn originele Netflix-serie, Iemand voed Phil . En tot grote vreugde van de liefhebbers van de show, heeft de entertainmentstreamingservice zojuist aangekondigd dat er nog 10 afleveringen zullen worden uitgezonden.

We zijn verheugd om dit te kunnen blijven doen; het is een droom, zei Rosenthal over de show, die in 2018 zijn Netflix-debuut maakte.

In elke aflevering van een uur neemt Rosenthal kijkers mee op een culinaire tour door een andere stad, waarbij hij zijn niet-gescripte - en meestal hilarische - reacties deelt op de gerechten die hij probeert, de lokale bevolking die hij ontmoet en de culturen die hij onderweg omarmt. De Iedereen houdt van Raymond maker en uitvoerend producent wordt vaak vergezeld door zijn familie, zijn beroemde vrienden en beroemde chef-koks op zijn reis om het beste te ontdekken van wat elke bestemming te bieden heeft.

Naast het introduceren van kijkers in de verleidelijke wereldwijde keuken, is het Rosenthal's grote enthousiasme en aangeboren vermogen om op een oprechte manier contact te maken met mensen die fans hongerig maken naar meer. Zijn levenslust is besmettelijk. (En geloof ons, hij is net zo warm, grappig en oprecht als hij op het scherm verschijnt.) Nu zet de ster van de serie gretig zijn zinnen op dynamische locaties in de VS en in het buitenland voor seizoen 3 en 4. Er is tenslotte nog veel meer voeding van Phil moet worden gedaan.

We spraken Rosenthal aan het strand van The Cloister, een prachtig resort op Sea Island, Georgia, om de primeur te krijgen over de komende seizoenen, zijn kijk op reizen en eten over de hele wereld, en het enige dat hij niet kan verlaten thuis zonder.

Reizen + Vrije tijd: Gefeliciteerd met het ophalen van je show voor nog eens twee seizoenen bij Netflix. Wat kunnen we verwachten?

Phil Rosenthal: 'Meer van hetzelfde! We zijn verheugd om dit te kunnen blijven doen; het is een droom. Ik denk dat ik je dit al eerder heb verteld, maar het duurde 10 jaar om de show te krijgen, en zoals de zaken gaan, is niets zeker. Maar als zoveel dingen in de wereld - vooral nu - onzeker zijn, moet je doen wat je gelukkig maakt. En afgezien van de show die me alleen maar gelukkig maakt, heb ik nu het gevoel dat ik een aantal connecties met mensen heb gemaakt, en van wat ze me vertellen, heeft het een verschil gemaakt in hun leven.

Misschien reisden ze terwijl ze dat niet zouden doen. Om enige vorm van levensveranderende iets op iemand te kunnen beïnvloeden? Het betekent zoveel voor mij. En wat ik heb teruggekregen door het uit te brengen, heeft mijn leven echt verrijkt. Dus ik ga proberen het te blijven doen.'

Wat is de belangrijkste drijfveer om nieuwe steden toe te voegen?

'Ik zou nergens heen reizen voor de show waar ik toch niet heen zou gaan. Het begin - de eerste zes afleveringen op PBS en de eerste 12 afleveringen op Netflix - ging over het presenteren van de grootste hits van de aarde om mensen te motiveren, vooral Amerikanen, die soms terughoudend zijn om ergens heen te reizen. Ik wilde plekken laten zien waar ze niet bang voor moeten zijn - ze gaan op de meeste van deze plekken Engels spreken, er komt een hotel met een kussen en herkenbaar eten. En raad eens? Na 18 afleveringen zijn er nog steeds veel grootste hits over. Ben nog niet in Londen geweest tijdens de show. Ben nog niet in Australië geweest tijdens de show.

Je moet je welkom voelen op een plek en niet bang zijn. Ik wil dat mensen het gevoel hebben dat ze niet alleen een burger zijn van hun stad, hun staat of hun land, maar van de wereld! Omdat ik denk dat de wereld er beter aan toe zou zijn als we zo gingen denken.'

Is je liefde voor reizen, eten en cultuur begonnen als kind?

'Ja, want we zijn nooit ergens geweest! Nooit lekker gegeten, het was geen prioriteit. Dus toen ik er iets van proefde, eten of reizen, was het mijn favoriete, favoriete ding. En ik droomde over verre oorden. Mijn ouders hadden de Time-Life-boeken van verschillende landen en zelfs die van Amerika nationale parken – ik heb het over de jaren zestig – en ik zou met verbazing door deze boeken bladeren. Ik droomde ervan om naar zulke prachtige plekken te gaan 'omdat ik als kind in New York City woonde en ik niet beter wist.

Ik probeer dit aan mensen te benadrukken: je weet niet wat je mist. Dus ga nu! Omdat je niet weet wat er later gaat gebeuren, in welk aspect van het leven dan ook - fysiek, emotioneel, je gezondheid, de toestand van de wereld. Als je nu in staat bent om te gaan, ga dan. Je zult je verdrietig voelen als aan het einde van je leven, of als God verhoede dat er iets met je gebeurt, of als iemand in je familie ziek wordt en je ze niet kunt achterlaten... dit zijn de dingen waar je spijt van hebt willen omdat, weet je, zoals de kinderen zeggen, 'YOLO.''

Als je in een ander land zou moeten wonen, waar zou dat dan zijn?

'Italië. Ik heb nog niet overal gezien, maar van overal waar ik tot nu toe ben geweest, lijkt Italië mijn hart te hebben. Er zijn bepaalde plaatsen in de wereld die gewoon voelen... het is alsof je verliefd wordt als je de persoon vindt bij wie je hoort te zijn.

Zelfs de verschillende delen van Italië heb ik nog geen slecht stuk geraakt. Misschien is de Amalfikust wel de mooiste plek op aarde. Misschien is Florence wel de mooiste en rijkste stad qua geschiedenis en cultuur en eten. Elke keer als ik naar Florence ga, is het nooit genoeg tijd.

Dus dit is mijn liefde, Italië. Overal waar je kijkt is het mooi. Elke hap eten is heerlijk. En iedereen knuffelt en kust je. Wat is er niet leuk aan?'

Is er een bestemming waar je graag naartoe wilt reizen die je nog niet hebt gedaan?

'Indië. Het is zo'n mooie cultuur; Ik ben nu al dol op het eten. Ik heb Indiase vrienden en ik hou van ze. Ik hou van de kleding. Ik hou er alles van. En het is enorm! Er is dus veel te zien. En ik ben er nog geen één keer geweest. Ik heb bijna geen tijd meer om alles te zien. Ik kan niet wachten om India te zien.

Ben ook niet in Shanghai geweest. Ik wil dat doen. Ben nog niet in Nieuw-Zeeland geweest. Ben nog niet in Griekenland geweest! Ik weet zeker dat er meer is. Ik wil de hele wereld zien.'

Welk land of welke stad heeft je het meest verrast?

'Tokio. Ik was nog nooit geweest voordat ik naar de show ging. De eerste plaats waar we filmden was in wat lijkt op een gigantisch Times Square met al dit neon en meerdere straten die samenvloeien. En ik heb zoiets van: 'Dit is alsof je in een flipperkast zit. En ik weet niet of ik het leuk vind. En het is eng. En ik kom uit New York!' Maar in Tokio zijn er zo'n 10 Times Squares allemaal door elkaar gehusseld. Ik snapte het niet. Ik zei: 'Misschien word ik Bill Murray en blijf gewoon in het hotel en kom er nooit meer uit.' Maar we hadden dingen te doen en dingen om te filmen.

Vanaf de eerste maaltijd die ik daar had, begon ik het echter te krijgen. Het is een beetje perfect zoals de manier waarop een geweldige sushi-meester hun maaltijd orkestreert. Mijn grap is dat als je een pakje kauwgom bij de apotheek koopt, ze het voor je inpakken alsof het voor je honderdste verjaardag is. Er is zoveel trots en zorg in de details van alles. De geleerde les is dat we de buitenkant niet altijd kunnen beheersen. Tokyo is een gekke puinhoop van een flipperkast, toch? Maar wat de mensen kunnen controleren - van hun kleine appartement tot de maaltijd tot de apotheker - maken ze zo perfect en mooi mogelijk. Dus dat was verrassend.

En het is de meest voedselgerichte plek op aarde; elke andere deur heeft iets met eten te maken - een restaurant of een markt. Het is een door voedsel geobsedeerde cultuur.'

Wat is een van de mooiste reizen die je onlangs hebt gemaakt?

'Je ziet me toevallig midden in een! Een paar maanden geleden bij de Charleston Wine + Food Festival , komt er een man naar me toe die fan is van de show. Zijn naam is Hernan (Stutzer) en hij komt oorspronkelijk uit Buenos Aires. Hij en zijn zakenpartner, Alberto (Llano), doen deze rustieke buitenbarbecues genaamd 'asados' - die ik voor het eerst heb meegemaakt in Buenos Aires - op St. Simons Island, voor de kust van Georgia. Hun eten in Charleston was zo spectaculair, net als zij, dus we planden vanavond samen een evenement in hun restaurant, Del Sur Artisan Eats , ten voordele van de Amerikaanse Kankervereniging .

Allereerst maken ze 's werelds grootste empanadas. Ze zijn licht, bijna als een fijn Frans gebak, met de heerlijkste vullingen - lam of zalm of filet mignon. En de kruiden, het kruid... Ik zweer dat ze een fortuin kunnen verdienen door empanadas te verkopen. Ze zijn fenomenaal. (Ik ben zo opgewonden om ze vanavond weer te hebben.) Ze koken ook geweldig gegrild vlees zoals in Argentinië - in Golden Isles of Georgia, van alle plaatsen. En ik heb het geluk hier te zijn.

En hun vriend, Calvin (Collins), kocht een eiland twee eilanden verder van waar we nu zitten ( Het klooster op Sea Island ) genoemd Kleine wasbeersleutel . Gisteren zei hij: 'Kom maar, we gaan hier een asado met zeevruchten doen.' Dus hij pikte ons op in een bootje en in 15 minuten waren we op dit prachtige, verlaten eiland.

Ik heb nog nooit zoiets meegemaakt. Er is ongeveer 40 hectare niets anders dan ongerepte natuur. Oh, er was een stel - omdat je op het eiland kunt glamperen - dat daar op huwelijksreis was. Dus in dit kleine bosje hebben Hernan en Alberto een asado opgezet met ongelooflijke verse zeevruchten en gegrilde groenten. En je zit aan een picknicktafel midden op je eigen eiland naar de zonsondergang te kijken. Je drinkt wijn. Je lacht met vrienden. Je bent er een paar uur en het voelt alsof je tijd hebt gereisd of zoiets. Het is onvergetelijk.'

Heb je een inpakstrategie voor de grote reizen die je maakt?

'Ja. Ik pak nooit langer dan twee weken. Dat is sowieso veel kleding, er is een grote koffer voor nodig. Meer dan twee weken moet je je realiseren dat je de was gaat doen. Noem me gek, maar ik heb graag genoeg ondergoed voor op reis. Ik zorg ervoor. Al het andere, zoals shirts en broeken, je hoeft echt niet zoveel te veranderen. Zeker als je een man bent. Ik bedoel, ik ga letterlijk met sneakers en een paar schoenen - dat is alles. Of soms gewoon met zwarte sneakers, ze zijn overal welkom. Een spijkerbroek en een goede broek. Als ik weet dat er een chique diner komt, pak ik misschien een pak en dan vier of vijf overhemden, maar meer heb ik eigenlijk niet nodig. Het ondergoed is het belangrijkste; verander je ondergoed.'