Een klassieke zuidelijke spa

Hoofd Reisideeën Een klassieke zuidelijke spa

Een klassieke zuidelijke spa

Als een die-hard New Yorker/vrijgezel/artiest, had ik wat schroom om me aan te passen aan het klooster, de exclusieve badplaats van het Oude Zuiden. Gelegen op Sea Island, een van de nu beroemde (voor de recente Kennedy-bruiloft) barrière-eilanden voor de kust van Georgia, is het een plek waar families met stamboom jaar na jaar terugkeren. Of, zoals een boek het tactloos verwoordde: 'Het is het toevluchtsoord voor pasgetrouwden, overvoeden en bijna-doden.' Toch had ik me aangemeld voor de Spa Retreat; en voor zover ik weet, heeft niemand ooit last gehad van drie dagen totale verwennerij.



Tussenstops en 90 minuten rijden van Savannah maakten me een beetje prikkelbaar bij aankomst, maar ik werd begroet met een zonnig 'Hoe gaat het met taxus? The Spa Retreat? Ik ben zo jaloers!' De receptioniste overhandigde me een plattegrond in Disneyland-stijl van het terrein, samen met mijn spa-schema en een zak met spa-cadeaus, en stuurde me toen naar de Beach Club voor de lunch.

Het hoofdgebouw van het klooster met 265 kamers is een herenhuis in mediterrane stijl, omringd door hangend Spaans mos, stevige eiken, wapperende palmen en goed verzorgde tuinen. Het bleek dat de kaart cruciaal was om de Beach Club te vinden tussen de gekloonde gebouwen, allemaal okerkleurig met rode daken. Ik strompelde de eetzaal binnen, waar ik als eerste stond in een niet aflatende reeks buffetten. Terwijl ik langs het lunchvlees en de gefrituurde zeevruchten waadde, vond ik een onvergetelijk garnalenbrouwsel samen met een heel lekker maïsbrood. Ik werd toen begeleid door een van een reeks wrange, Zuid-gevatte Cloister-medewerkers naar mijn stroken roze-beige vertrekken, met een terras dat uitkeek op het roze-beige strand. De portier vertrouwde me toe dat mijn kamer naast de voormalige suite van George en Barbara was - zoals in Bush. Dingen waren op zoek.






Ik haastte me regelrecht naar de, ja, roze-beige en gebarsten spa om mijn Hongaarse Kur-bad, een bodyscrub en een massage te nemen. Mijn masseuse, Sabine, had een rustige uitstraling van wijsheid. Ze leidde me de draaikolk in, bood een keuze uit thermische minerale zouten en liet me in een serene halfduisternis achter. Terwijl ik nog steeds coherent op de massagetafel zat, ondervroeg ik Sabine over de klantenkring. Ze beschreef alle soorten, inclusief een medewerker van het Pentagon die 'senton retreat' was die ze te veel had gezien. Tegen de tijd dat het duwen, trekken en wrijven voorbij was, was ik zo loom dat ik nauwelijks door de dichte mist naar het avondeten kon.

Voorbij de gewelfde deuren van de grote eetzaal betrad ik een ander tijdperk: grote kamers met hoge plafonds met glinsterende gouden gordijnen die over de massieve ramen vielen en, op de muziektent, een kwartet dat speelde: 'Het is zo leuk je terug te zien waar je hoort.' De kamers zaten vol met tengere grijzende hoofden en jonge kaalgeschoren, vers van het trainingskamp. Toekomstige debutanten scharrelden rond in feestjurken met lovertjes.

'Eentje maar?' vroeg de serveerster. Ik knikte en ze zette zo vriendelijk een potplant tegenover me neer, in plaats van mijn niet-bestaande dinerpartner. Het zesgangenmenu was op zijn zachtst gezegd eclectisch. Sommige van de salade-dressing-keuzes riepen een diner op - Duizend eiland, blauwe kaas, romig Italiaans - net als sommige desserts (helften van rode Indiase perziken met fruit Jell-O?). Entráes waren verfijnder: kalfslende met pecannotenkorst, Californische cioppino en geroosterd Colorado-lam. Het aanbod van de spa-keuken was scaloppine van hertenvlees, d.w.z. gegrild hert. Niet vanavond. In plaats daarvan sloot ik me aan bij het tijdperk dat om me heen zweefde en begon met een veilige en smakelijke garnalencocktail. Mijn gegrilde groentebrochette werd geserveerd met goede knapperige Georgische blauwe maïsbeignets en niet-gaar blokjes aubergine.

De volgende tafel was verwikkeld in een verhitte discussie over de vraag of de perziken vers waren, terwijl aan een andere tafel een geduldige jonge vrouw tegen haar ietwat dove schoonmoeder schreeuwde: 'Misschien hebben we nog wat familie in Baltimore.' Aan het einde van de maaltijd grijnsde en fluisterde mijn oneerbiedige ober, een duivelse glans in zijn ogen, half: 'Je moet de vingerkom hebben; geen snelkoppelingen toegestaan.'

De volgende dag werd ik wakker met de zon die opkwam boven de oceaan en de kamer rozer overstroomde. Ontbijt met roomservice (Easy Bake muffins in ovenformaat) arriveerde met de Georgia Times-Union en de kop Sea Turtles Rebound, With Help. Niet alleen de zeeschildpadden.

In de spa heb ik vóór mijn geplande uur de sportschool uitgecheckt met een personal trainer. Het was klein maar voldoende, gevuld met alle gebruikelijke ultramoderne apparatuur. De training met mijn spraakzame trainer verlegde mijn grenzen niet bepaald. Ik kreeg de duidelijke indruk dat mijn mede-spa-gasten er niet waren voor zware lichamelijke inspanning - in tegenstelling tot ik, een overbelaste New Yorkse gek.

Nieuwsgierig naar het eiland naast Sea Island, St. Simons, met zijn beroemde golfbanen, huurde ik een fiets en vertrok over de verhoogde weg voor de rit van 8 kilometer. Fietspaden strekken zich uit over beide eilanden; mijn route passeerde hectares lege velden, met slechts een hint van oprukkend winkelcentrumland in New South. De Sea Island Golf Club bevindt zich op de plek van een voormalige katoenplantage, bezaaid met ruïnes, waaronder steenachtige overblijfselen van een voormalig slavenziekenhuis. Het clubhuis is ouderwets deftig - behalve de gigantische tv die chronisch op voetbal is afgestemd. Ik at daar een lunch terwijl ik uitkeek op de putting green direct aan het water.

Voor het eten ging ik langs de schemerige Club Room Bar, waar ik een mede-swingende single tegenkwam. Oké, een ouder wordende single. Hij vertelde me dat hij al 30 jaar op bezoek was tijdens de wintervakanties. 'Waarom niet?' brulde hij. 'Ik heb geen erfgenamen, geen nabestaanden en geen schulden!' Toen ik hem vroeg of de plaats veel veranderd was, antwoordde hij: 'O ja; er zijn Yankees! Er was een kerel die uit Scarsdale kwam om te tennissen. Hij had het lef om cutoffs te dragen. Ik heb hem daarover rechtgezet.'

Ik haastte me naar de eetkamer en zat aan mijn gewone tafel zonder zelfs maar een 'Just one?' Mijn trouwe serveerster merkte op: 'Er zit een vrouw in sectie B die dezelfde stoel had toen ik hier twintig jaar geleden werkte.' Toen ik haar zag praten met haar Sectie A-stamgasten aan de andere kant van de kamer, begon ik het beeld te krijgen.

Aan het 8 kilometer lange strand van het hotel liggen postmoderne mediterrane herenhuizen. Ik bracht de ochtend door met zonnebaden en migreerde 's middags naar het zwembad van de Beach Club, waar jonge mensen in groene T-shirts voor junior personeel grote groepen kinderen in Duke en Tulane T-shirts van de ene activiteit naar de andere dreven volleybal, croquet, krabben. Andere jongeren waren aan het paardrijden langs het strand. Uiteindelijk pelde ik mezelf van de ligstoel om een ​​tennisles te nemen op de elegante gravelbanen, zodat ik mijn late namiddagmassage met de heilige Sabine kon rechtvaardigen. Ze voelde mijn behoefte om AWOL te gaan, ze stond erop dat ik een kajaktocht zou maken in de moerassen van Georgia, en het zelfs via een outfitter zou opzetten.

Ik ontmoette een groep in het funky dorpje St. Simons en we werden per busje naar de moerassen gebracht. Het was heerlijk en sensueel om door de zachte moerassen te bewegen, en onze leiders deelden graag hun kennis van de eilanden. We landden op een prachtig, verlaten stuk zand, het uiteinde van het Cloister-strand, op slechts een korte draf van mijn kamer.

Terwijl ik voor het diner een aperitief dronk in de Club Room Bar, net zo routineus als elke andere, ontmoette ik mijn eerste Cloister-honeymooners. Het waren misschien mijn eerste huwelijksreizen, maar ze waren de 35.700e van het klooster, met een certificaat om het te bewijzen. Ik slenterde naar de eetzaal, en zou je het niet weten? Het was zondagavond en het was er allemaal: de zeevruchtenbisque, het lunchvlees, de garnalen in roze saus, de druipende prime rib. Het maisbrood werd rondgedeeld door het broodmeisje; de band speelde showmelodieën; de makaronman was in beweging; de desserttafel was volgepropt met torens van miniatuurgebak en pudding. Ik wisselde beleefde knikjes uit met sectie A en aarzelde toen niet langer: ik dook er meteen in. De eenzame Yankee was een van hen geworden.

Hier is de primeur:
De spa-retraite van drie nachten in het klooster (800/732-4752 of 912/638-3611; fax 912/638-5159) omvat twee massages, een reflexologiebehandeling, gezichtsbehandeling, Hongaars Kur-bad en bodyscrub, en een sessie met een trainer. Tarieven zijn $ 894 - $ 1.455 per persoon, dubbel, met maaltijden.

  • Out-of-pocket kosten:
  • Vliegticket $ 259
  • Huurauto (vier dagen) 4
  • Tennisles
  • Kajakken $ 37
  • Fietsverhuur $ 14
  • TOTAAL $ 511